Historia


OSP Wola Rębkowska powstała 22 marca 1922r. Oficjalną zarejestrowaną nazwą było Towarzystwo Ochotniczej Straży Pożarnej w Woli Rębkowskiej. Inicjatorem powstania straży było Koło Młodzieży, które istniało już od 1918r. Założycielami i pierwszymi członkami byli: Jan Miętus, Władysław Półtorak, Jan Mianowski s. Szymona, Piotr Mianowski, Jan Tudek i Władysław Jeżewski. Pierwszym prezesem został Jan Miętus a naczelnikiem Władysław Półtorak. Na początku istnienia jednostka liczyła około 20 strażaków ochotników. W 1923r. w Garwolinie powstał Okręgowy Związek OSP, do którego przystąpiła jednostka OSP w Woli Rębkowskiej. Dzięki temu członkowie mogli uczestniczyć w szkoleniach funkcjonalnych, organizowanych przez Związek, a odbywających się w szkole Rolniczej w Miętnym. W 1927r. Okręg Garwolin podzielony został na IX rejonów, a Wola Rębkowska znalazła się w IV rejonie. Komendantem rejonu IV został Władysław Jeżewski, a zastępcą Józef Maszkiewicz. Społeczność wsi doceniając znaczenie straży, na zebraniu wiejskim podjęła uchwałę o złożeniu składki dla straży ogniowej, po 20zł od włóki na zakup potrzebnych narzędzi. Zakupiono wóz konny pożarniczy z przenośną sikawką ręczną oraz dwie beczki na wodę. Sprzęt ten wykonał miejscowy kowal Ludwik Półtorak. Straż otrzymała też proporzec wyhaftowany przez mieszkankę naszej wsi Wandę Dziwiszek z męża Wędzidło. Wóz konny, beczka i proporzec zachowały się do dziś i obecnie z dumą jednostka nasza prezentuje je na różnych uroczystościach i zawodach. Początkowo sprzęt jednostki przechowywany był u członków straży. W lutym 1928r. na zebraniu wiejskim podjęto uchwałę o pobudowaniu remizy dla garażowania posiadanego sprzętu z salą dla potrzeb społeczeństwa wsi i Koła Młodzieży. Powołano Komitet Budowy, który tworzyli: Antoni Mianowski, Wojciech Mianowski, Franciszek Lenarczyk, Ludwik Mianowski, Jan Mianowski, Piotr Dziwiszek, Ludwik Nowak, Antoni Zawadka, Franciszek Głaszczka i Władysław Jeżewski. Zwrócono się do mieszkańców wsi o pomoc w dostarczeniu potrzebnych materiałów takich jak piasek na wywózkę terenu, kamieni oraz nie fachową pomoc przy budowie. Opodatkowano się też na około 2500zł. Postanowiono zebrać po 2 i pół tys. zł. z każdej morgi ziemi, płatne w 2 ratach. W tym czasie prezesem był Ludwik Nowak, a naczelnikiem Jeżewski Władysław. Budynek remizy oddano do użytku w 1933r. W 1934r. powołano Komisję Przeciwpożarową, która miała czuwać nad bezpieczeństwem wsi, zwracać uwagę gospodarzy na utrzymanie czystości na strychach domów i podwórkach oraz wyposażenie gospodarstw w tłumnie i bosaki. Komisje takie działały także w okresie powojennym. Do powiadomienia o pożarze służyły gongi, były to stalowe przedmioty zawieszone na drzewach lub specjalnym słupie. Gongi takie były rozmieszczone w kilku miejscach wzdłuż całej wsi. Replika takiego gongu znajduje się przed obecną strażnicą. O zbiórkach powiadamiał trębacz, który początkowo na koniu później rowerem jechał przez wieś i grał sygnał na zbiórkę. Pierwszym trębaczem był Piotr Mianowski. Dzwony istniały do czasu elektryfikacji wsi i zakupu syreny elektrycznej. W przypadku wyjazdu do pożaru, koni do wozu z sikawką i beczek użyczali gospodarze podpisując specjalne zobowiązania. W okresie okupacji, okupant mający na względzie własne interesy wyposażył naszą jednostkę w motopompę marki „Hydra” wydając jednocześni nakaz ochrony magazynów na stacji kolejowej Garwolin. W latach okupacji część członków walczyła w szeregach AK i BCH. Po wyzwoleniu z demobilu otrzymano samochód marki „Dodża”, a póżniej były samochody typu „Lublin”, „Żuk”, „Star66”. Były to samochody stare z dużym przebiegiem nie przystosowane dla potrzeb straży. W roku 1973r. jednostka obchodziła 50-lecie swego istnienia. W czasie uroczystości jednostka otrzymała nowy sztandar ufundowany przez mieszkańców wsi. Ojcami chrzestnymi byli: Władysław Jeżewski długoletni prezes i naczelnik naszej jednostki oraz Józefa Tudek mieszkanka wsi, honorowy członek jednostki, bardzo zaangażowana w działalność jednostki. W międzyczasie Zarząd Powiatowy przyznał nam nową motopompę. Na zebraniu Zarządu w 1986r. podjęto uchwałę o budowie nowego Domu Ludowego z garażami na samochody. Dzięki zaangażowaniu społeczeństwa całej wsi w postaci składek pieniężnych i pracy przy robotach nie fachowych, dotacjom z urzędu Gminy, innych sponsorów oraz członków straży oddano budynek do użytku w 1991r.

W 2002 roku jednostka obchodziła 80-lecie istnienia. Z tej okazji zakupiono nowy sztandar. Otrzymano też nowy drugi samochód typu „Ford” do ratownictwa drogowego. Obecnie samochód ten jest całkowicie wyposażony w niezbędny sprzęt oraz posiada przeszkolonych ratowników. Od 1997r. jako jedna z nielicznych w powiecie jednostka nasz należy do Krajowego Systemu Ratownictwa. W latach 90-tych XX wieku zaczęło się ogólnokrajowe zainteresowanie dawnym sprzętem pożarniczym. OSP Wola Rębkowska posiadając taki sprzęt ( wóz konny z sikawką i beczką na wodę ) zaczęła uczestniczyć w pokazach i zawodach. Od samego początku dzięki inicjatywie zmarłego druha Goździa Ludwika oraz zaangażowaniu zarządu i szeregowych druhów, OSP Wola Rębkowska zajmuje czołowe miejsca w pokazach i zawodach. Drużyna OSP Wola Rębkowska startuje w corocznym konkursie „Wieczność Epoki” i od kilku lat zajmuje czołowe miejsca, które w bardzo dużej mierze zawdzięcza zaangażowaniu zmarłego druha Ludwika Goździa. On był też pomysłodawcą i inicjatorem stworzenia stroju św. Floriana z okresu rzymskiego oraz orszaku konnego. Dzięki temu zapraszani jesteśmy na zawody, pokazy i inne uroczystości niemal w całym kraju. Byliśmy w Warszawie, Cichowie koło Poznania, Płocku, Nadarzynie i innych miejscowościach gminy i powiatu. Góźdź Ludwik w swych prywatnych zbiorach zbierał też wiele przedmiotów związanych z historią pożarnictwa. Po jego śmierci zakupiliśmy od spadkobierców ten sprzęt i dziś można go zobaczyć na naszej wystawie związanej z historią naszej jednostki. Zapraszam tez do obejrzenia wystawy fotograficznej związanej z nasza jednostką. OSP Wola Rębkowska posiada wielu sponsorów i dobroczyńców. Należy tu wymienić Józefę Tudek, która ufundowała obrazy: św. Izydora i św. Floriana, Jadwigę Rękawek, która zakupiła trąbkę sygnałową. Na trąbce tej obecnie w czasie pokazów grany jest sygnał „do pożaru” przez naszego obecnego sygnalistę Ireneusza Mikulskiego.

W tej chwili jednostka nasza liczy 72 członków w tym 45 członków czynnych, 19 wspierających i 8 honorowych. Przeciętnie w roku jest ponad 20 wyjazdów do pożarów i innych zdarzeń. Prezesem jest druh Antoni Sowa, naczelnikiem Makulec Tadeusz. Posiadamy dwa samochody jeden średni pożarniczy, drugi lekki do ratownictwa drogowego.

Uczestniczymy w uroczystościach kościelnych takich jak Poświęcenie Pól, adoracja Grobu Pańskiego czy uroczystości w pobliskim Sanktuarium Maryjnym w Górkach. W budynku remizy odbywają się wesela, komunie, spotkania i inne uroczystości związane z życiem wsi i straży, a także działa świetlica dla młodzieży. W celu poprawy warunków w istniejącej remizie, postanowiliśmy rozbudować budynek przez dodanie skrzydła od strony posesji Ireneusza Mikulskiego. Chcemy żeby między innymi znalazł się tam lokal dla klubu seniorów. Rozbudowa remizy została rozpoczęta w maju 2008 roku.